Działalność nierejestrowana jest określana inaczej mianem firmy na próbę. Rozwiązanie zostało wprowadzone na mocy ustawy Prawo przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 roku. Zasadniczo jest to prowadzenie działalności gospodarczej bez rejestracji firmy. Jest to opcja, która pozwala sprawdzić, czy pomysł na biznes przyniesie pożądane rezultaty.
Działalność nierejestrowana – podstawowe informacje
Możliwość prowadzenia działalności nierejestrowanej uzależniona jest od spełnienia dwóch zasadniczych warunków. W tym przypadku przychód z działalności w każdym miesiącu nie może być wyższy niż 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zasadnicze znaczenie ma również czas. Taki rodzaj biznesu można prowadzić wyłącznie wtedy, gdy przez ostatnie 60 miesięcy nie prowadziło się żadnej działalności gospodarczej. Podkreślić należy także fakt, że ustawodawca uwzględnił jeszcze jedną możliwość. Dotyczy ona możliwości podjęcia takiego biznesu przez osoby, które zakończyły działalność wcześniej niż 12 miesięcy przed wejściem w życie tych przepisów. Ustawa weszła w życie 30 kwietnia 2018 roku, zgodnie z tym rozwiązaniem działalność nierejestrowaną mogą podjąć osoby, które zamknęły poprzednie przedsiębiorstwo przed 30 kwietnia 2017 roku.
Czy w przypadku firmy na próbę trzeba płacić składki do ZUS?
Osoba, która prowadzi działalność nieewidencjonowaną i nie ma tytułu do ubezpieczenia, a więc nie jest studentem poniżej 26 roku życia i nie ma opłaconych składek ZUS, nie podlega obowiązkowi ubezpieczeń. Taki rodzaj działalności nie wiąże się z zobowiązaniem do regulowania składek na ubezpieczenia społeczne, a także zdrowotnej.
Jak wygląda kwestia dotycząca podatku dochodowego?
Osoba prowadząca biznes w ramach działalności nieewidencjonowanej zobligowana jest do regulowania podatku dochodowego od osiąganych przychodów, które zaliczane są do innych źródeł podlegających opodatkowaniu. Przychód z działalności nierejestrowanej należy zsumować z innymi przychodami. Podlega on opodatkowaniu według skali podatkowej 18% lub 32%. Nie można w tym przypadku wybrać innych metod, na przykład liniowej, czy też ryczałtu. Interesujące jest to, że nie trzeba płacić zaliczek na podatek dochodowych.
Podatek VAT przy działalności nieewidencjonowanej
Przedsiębiorca, który dokonuje sprzedaży produktów i usług zobowiązany jest do płacenia podatku VAT. Przepisy przewidują w tym zakresie określone wyjątki. Jedna kwestia dotyczy wielkości osiąganego przychodu, druga natomiast zależy od rodzaju sprzedawanych produktów. Czynny podatnik VAT musi w ciągu roku przekroczyć limit 200 000 zł ze sprzedaży towarów. W przypadku działalności nierejestrowanej nie ma możliwości osiągnięcia takiego pułapu. Dlatego biorąc pod uwagę to kryterium, firma na próbę nie spełnia wymogu, który zalicza przedsiębiorcę do grona czynnych podatników VAT.
Drugi aspekt dotyczy rodzaju sprzedawanych produktów. Oznacza to, że jeżeli podmiot funkcjonujący w ramach działalności nierejestrowanej rozprowadza towary i usługi, na które nie przysługuje zwolnienie, to musi rozliczać się z podatku VAT, nawet gdy nie osiąga określonych przychodów.
Działalność nierejestrowana – w jaki sposób się ją rozlicza?
Do określenia wielkość przychodów w przypadku działalności nierejestrowanej koniecznie trzeba mieć rejestr sprzedaży. Można prowadzić uproszczoną ewidencję przez zapisywanie sprzedaży za dany dzień. Taki spis powinien uwzględniać liczbę porządkową, datę sprzedaży, a także jej wartość. Można także zawierać numer dowodu, a także dane o rodzaju transakcji. Przy działalności nierejestrowanej nie płaci się zaliczek miesięcznych. Składa się wyłącznie roczną deklarację PIT-36. W zeznaniu można także odliczyć koszty ściśle związane z prowadzoną działalnością. Muszą być one udokumentowane.
Kiedy należy zakończyć działalność nierejestrowaną?
Działalność nieewidencjonowaną kończy się w miesiącu, w którym przychód przekroczy limit 50% minimalnego wynagrodzenia. Wówczas trzeba zarejestrować firmę w terminie 7 dni od dnia przekroczenia określonej kwoty.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.