Ci przedsiębiorcy, którzy prowadzą interesy międzynarodowe i nawiązują kontakty z zagranicznymi kontrahentami, muszą wiedzieć, jak rozliczać obcą walutę. Różnice kursowe mają w tym przypadku ogromne znaczenie. Między innymi dlatego, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, każda wartość musi być podana w walucie polskiej. A to wiąże się oczywiście z pewnymi wyliczeniami. W ten sposób powstają różnice kursowe. W związku z tym powstaje pytanie: jak je wyliczyć i jak księgować? Kiedy uznać je za przychód, a kiedy za koszt?
Rozliczeń w walutach obcych można dokonać w dwóch wariantach. W kursie faktycznie zastosowanym lub w kursie średnim z ostatniego dnia roboczego, który poprzedził dane zdarzenie. Ustala go Narodowy Bank Polski. Pierwsze rozwiązanie bazuje na kursie kantoru lub banku. Jeśli taki nie istnieje — musimy oprzeć się na tym, który podaje NBP.
Wyliczanie różnic kursowych — koszt czy przychód? Jak to sprawdzić?
Każda faktura, którą wystawia się w obcej walucie, jest księgowana dopiero wtedy, gdy przeliczy się ją na złotówki. Gdy na konto wpływa należność, przedsiębiorca zobligowany jest do tego, by sprawdzić, czy po przeliczeniu na PLN, kwota jest wyższa lub niższa od zaksięgowanej w KPiR.
Jeśli zastosujemy dany kurs i okaże się, że jest on w swym wpływie mniejszy, niż kurs wypływu — powstają dodatnie różnice kursowe. Jeśli jednak kurs wpływu będzie wyższy od kursu wypływu — mamy do czynienia z różnicą kursową w formie ujemnej. Pierwsza jest oczywiście przychodem, a druga kosztami.
Różnice kursowe – przykłady
Kiedy za walutę, za którą wcześniej zapłaciliśmy na przykład 10 złotych, otrzymamy 20 złotych, oznacza to, że zarobiliśmy. Różnicę dodatnią w tej formie księgujemy zatem w przychodach. Jeśli jednak za walutę, za którą zapłaciliśmy 10 złotych, finalnie otrzymujemy 5 złotych — powstaje różnica ujemna. Księgujemy ją zatem w kosztach uzyskania przychodu.
Powyższa zasada, której ściśle należy przestrzegać, jest naprawdę istotna. Przy czym nie ma tu znaczenia fakt, że zazwyczaj takowe różnice są bardzo niskie. Nawet jeśli wynoszą kilka groszy, trzeba wziąć je pod uwagę.
Co istotne, przedsiębiorcy, którzy otrzymali zapłatę tego samego dnia, w którym nastąpiło wystawienie faktury — nie są zobowiązani do wskazania różnic kursowych. Dlaczego? Ponieważ w takiej sytuacji te po prostu nie występują.
Jak prawidłowo wykazać konkretne różnice kursowe w księdze przychodów i rozchodów?
Jak już zostało wspomniane, różnice kursowe dodatnie są jednocześnie przychodem podatkowym, a ujemne — kosztem. Wobec tego, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów to pierwsze wskazuje się w kolumnie numer 8, czyli kolumnie zatytułowanej „Pozostałe przychody”. Z kolei drugie wskazujemy w kolumnie numer 13 o nazwie „Pozostałe wydatki”.
Dokument księgowy, na podstawie którego wszelkie różnice kursowe zapisuje się w księdze przychodów i rozchodów, to dowód wewnętrzny. Poza tym, z uwagi na fakt, że różnice kursowe można w prawidłowy sposób ustalić dopiero po otrzymaniu zapłaty, zazwyczaj księguje się je ostatniego dnia miesiąca, w którym należność spłynęła na konto.
Jeśli przedsiębiorca dokonuje wielu transakcji w obcych walutach, może wystawiać zbiorcze faktury. Wówczas księgowanie różnic kursowych odbywa się z uwzględnieniem danego okresu. Wtedy warto jednak dopiąć do dokumentów, a konkretnie dowodu wewnętrznego wyliczenia różnic, kursy walut i własne przeliczenia. W razie kontroli z Urzędu Skarbowego łatwo uniknie się niedomówień czy problemów z odtworzeniem kalkulacji, szczególnie, jeśli jest ich więcej.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.