Wszystko dla biznesu

Zniesienie współwłasności

Współwłasność może dotyczyć zarówno dóbr ruchomych, jak i nieruchomości. Zachodzi wówczas, gdy więcej niż jeden podmiot jest ich właścicielem. Zniesienie współwłasności może nastąpić w dwóch trybach: umownym lub sądowym. W zależności od tego, który z nich wybierzemy, inaczej będzie przebiegał cały proces. Inne będą także formalności, których należy dopełnić. Co należy wiedzieć i jak się przygotować do zniesienia współwłasności?

Umowne zniesienie współwłasności — kwestie formalne

W procesie zniesienia współwłasności bardzo ważne jest to, czy strony są w stanie konfliktu, czy potrafią dojść do porozumienia. Jeśli nie ma między nimi żadnych niesnasek, mogą załatwić wszystkie formalności w sposób polubowny, czyli na drodze umowy.

W przypadku umownego zniesienia współwłasności obowiązują przepisy ogólne Kodeksu Cywilnego. Co za tym idzie, jeśli dotyczy ono dóbr ruchomych, nie są wymagane żadne dodatkowe dokumenty. Wyjątek stanowią sprawy związane z nieruchomościami. W tym przypadku należy przeprowadzić rzecz notarialnie. W przeciwnym razie zniesienie będzie nieważne. Notariusz każdorazowo wskazuje, które dokumenty trzeba zgromadzić. Najważniejsze są:

  • tytuł prawny do danej nieruchomości;
  • bieżący odpis Księgi Wieczystej;
  • wypis z rejestru gruntów;
  • wypis z mapy ewidencyjnej.

Stawki sporządzenia aktu notarialnego dotyczącego zniesienia współwłasności mogą się od siebie różnić. Zależą w dużej mierze od indywidualnych ustaleń pomiędzy stronami a notariuszem, a także od wartości rzeczy, której własność chcemy podzielić. Taksa notarialna waha się od 100 złotych (dla przedmiotów o wartości do 3 000 zł) aż do kilku tysięcy. Nie może ona jednak przekroczyć granicy 10 000 złotych, jako że jest to maksymalna stawka ustanowiona przez przepisy prawne. Co więcej, dla dóbr wpisujących się w kategorię spadku lub darowizny, kwota ta nie może być wyższa niż 7 500 złotych.

Sądowe zniesienie współwłasności — czy różni się od umownego?

Sądowe zniesienie współwłasności odbywa się na drodze postępowania nieprocesowego, w oparciu o Kodeks postępowania cywilnego. Rozpatruje je Sąd Rejonowy, zgodny z lokalizacją przedmiotu współwłasności (na przykład zgodny z położeniem mieszkania czy działki).

Wniosek o zniesienie współwłasności może złożyć każdy ze współwłaścicieli, jak również ewentualni spadkobiercy zmarłego współwłaściciela. W dokumencie muszą znaleźć się dokładne informacje na temat przedmiotu zniesienia. W przypadku nieruchomości należy podać wszystkie szczegóły z nią związane, tj. jej powierzchnię, położenie, części składowe, a także prawa, które jej dotyczą. Można również, choć wnioskodawca nie ma takiego obowiązku, wskazać sposób zniesienia współwłasności. Kodeks Cywilny dopuszcza trzy możliwości:

  • fizyczny podział danej rzeczy;
  • przyznanie danej rzeczy na własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty;
  • sprzedaż przedmiotu zniesienia współwłasności i podział zysku.

Bardzo ważne jest, aby do sprawy przyłączyły się wszystkie osoby, które mogą mieć w niej interes prawny. Dotyczy to wszystkich współwłaścicieli, ich spadkobierców, a także wierzycieli hipotecznych, jeśli tacy są, w przypadku podziału nieruchomości. We wniosku muszą się również znaleźć wszystkie dokumenty potwierdzające własność, na przykład odpis Księgi Wieczystej, orzeczenia sądowe, odpisy aktów notarialnych, itd.

Ile kosztuje zniesienie współwłasności?

Sądowe zniesienie współwłasności jest płatne. Jest to stała kwota, choć jej wysokość uzależniona jest od tego, czy współwłaściciele zgodnie podchodzą do sprawy, czy też nie. Jeśli nie ma między nimi konfliktu, wówczas opłata wynosi 300 złotych. Jeśli nie ma zgodności, należy zapłacić 1 000 złotych.

Gdy zniesienie współwłasności dotyczy nieruchomości, po zakończeniu sprawy konieczne będzie uwzględnienie tych zmian w Księdze Wieczystej. Wniosek o wprowadzenie nowych ustaleń także wiąże się z opłatami. Jednorazowo należy uiścić należność w wysokości 150 złotych.

Czy od zniesienia współwłasności należy zapłacić podatek?

W większości przypadków, jeśli dochodzi do zniesienia współwłasności, pojawia się obowiązek podatkowy. W sytuacji, gdy dojdzie do zawarcia umowy zniesienia współwłasności, należy zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych. Wynosi on 2% wartości rynkowej udziału w przedmiocie zniesienia. Reguluje go ta osoba, która poszerza swoją własność. Osoby, które dany współwłaściciel spłacił, będą musiały z kolei uregulować podatek dochodowy, ponieważ tego rodzaju transakcje traktuje się jako przychód ze sprzedaży.

Sądowe zniesienie współwłasności również będzie wymagało opłacenia podatku. Gdy postanowienie się uprawomocni, powstanie obowiązek podatkowy.

Warto jednak mieć świadomość, że jeśli zniesienie współwłasności odbywa się między współwłaścicielami bezpłatnie, podatek od czynności cywilnoprawnych nie naliczy się. Mogą jednak pojawić się wówczas opłaty związane z podatkiem od spadków i darowizn.

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More