Świadczenie pieniężne w postaci świadczenia pielęgnacyjnego jest przyznawane osobom, które nie pracują lub rezygnują z pracy na rzecz opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Co ważne, świadczenie pielęgnacyjne ustala się na czas nieokreślony. Wyjątek stanowi sytuacja, w której orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. Wówczas prawo do pomocy finansowej mija wraz z ostatnim dniem miesiąca, który określa ważność orzeczenia.
Ile wynosi świadczenie pielęgnacyjne i komu przysługuje?
Dobra informacja to ta, że świadczenie pielęgnacyjne nie zależy od dochodów rodziny. Od 1 stycznia tego roku jego wysokość jest stała i wynosi dokładnie 1830 zł. A kto może ubiegać się o wsparcie finansowe w postaci świadczenia pielęgnacyjnego?
Otóż zgodnie z ustawą, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje w pierwszej kolejności matce lub ojcu albo faktycznemu opiekunowi chorego. Wsparcie może uzyskać także osoba, która jest dla niego spokrewnioną rodziną zastępczą. Mowa tu o dziadkach, rodzeństwu itd. Świadczenie przysługuje też innym osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny. Wyjątek stanowią jednak osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W jakich sytuacjach osoby spoza rodziny mogą pobierać świadczenie? Między innymi wówczas, gdy rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją albo zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletnimi albo osobami o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Poza tym, osoby sprawujące opiekę nad chorym nie mogą pracować lub udowodnili, że na rzecz opieki zrezygnowali z zatrudnienia. W przypadku rolników albo małżonków rolników czy też innych domowników świadczenie przysługuje, jeśli rolnik zaprzestał prowadzenia gospodarstwa rolnego. Podobnie rzecz ma się w przypadku jego małżonka lub innego członka rodziny. Należy udowodnić, że w gospodarstwie rolnym nie wykonują oni już żadnych prac.
W jakich sytuacjach świadczenie nie przysługuje?
Świadczenia pielęgnacyjnego nie przyznaje się, kiedy osoba, która sprawuje opiekę ma już ustalone prawo do innej formy wsparcia. Może to być specjalny zasiłek opiekuńczy lub zasiłek dla opiekuna. Prawo do zasiłku nie przysługuje również wtedy, gdy opiekun ma ustalone prawo do emerytury, renty lub renty rodzinnej z tytułu śmierci swojego małżonka. Musi być to jednak emerytura lub renta przyznana na skutek zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego lub zasiłku przedemerytalnego czy świadczenia przedemerytalnego.
Istnieją także inne powody, dla których nie przyznaje się świadczeń pielęgnacyjnych. Dzieje się tak między innymi wtedy, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy jej współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Co więcej, świadczenie nie zostanie przyznane również wtedy, gdy osoba wymagająca opieki została umieszczona w rodzinie zastępczej. Wyjątek stanowi jedynie spokrewniona rodzina zastępcza lub rodzinny dom dziecka. Podobnie dzieje się, gdy następuje konieczność kształcenia lub rehabilitacji chorego, a ten przebywa w placówce zapewniającej całodobową opiekę. Jednak i tu jest pewien wyjątek. Stanowią go podmioty wykonujące działalność leczniczą.
To jednak niestety nadal nie koniec. Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje między innymi także wtedy, kiedy na osobę wymagającą opieki, inna osoba ma już ustalone prawo do wcześniejszej emerytury.
Świadczenie pielęgnacyjne, a status bezrobotnego i składki społeczne
To, że osoba sprawująca opiekę nad chorym nie pracuje, nie oznacza, że nie może zarejestrować się w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna, a tym samym poszukująca pracy. Nie ma to bowiem żadnego wpływu na otrzymywane do tej pory świadczenie pielęgnacyjne.
Poza tym, będąc uprawnionym do otrzymywania świadczenia, jest się również ubezpieczonym. Za każdą osobę, która pobiera wsparcie finansowego tego rodzaju, odprowadza się składki emerytalno-rentowe. Składki te opłaca odpowiednio wójt, burmistrz lub prezydent danego miasta. Robi to przez okres niezbędny do uzyskania prawa do emerytury lub renty. W przypadku kobiet jest to 20, a w przypadku mężczyzn 25 lat. Podstawę wymiaru składki stanowi natomiast kwota pobieranego świadczenia. Co więcej, osoby sprawujące opiekę nad chorym, które osiągnęły już wiek emerytalny, nie muszą rezygnować ze świadczenia i pobierać emerytury. Tak, jak w przypadku osób pracujących, które z reguły same decydują, kiedy zrezygnować z pracy.
Co więcej, z racji odprowadzanych składek ZUS, w razie śmierci osoby chorej, opiekun ma prawo otrzymać zasiłek dla bezrobotnych lub świadczenie przedemerytalne. O ile oczywiście udowodni, że świadczenie otrzymywał przez minimum rok w ciągu osiemnastu miesięcy, które poprzedzały rejestrację w urzędzie pracy.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.