Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów jest to przeniesienie prawa do zarządzania towarem jako właściciel. W wyniku tego prawa produkt wysyła się, transportuje przez nabywcę, sprzedającego lub na ich rzecz między państwami UE w wyniku czynności opodatkowanych. W tym przypadku kraj musi różnić się od państwa dostawy. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przypadku spełnienia dodatkowych wymagań dotyczących dokumentów przynosi zaletę w postaci stawki 0% VAT. Rozwiązanie pozwala na dodatkowe odliczenie VAT-u naliczonego. Podatek faktycznie rozlicza nabywca w kraju, do którego wysyła się towary.
Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów — definicja
Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów polega na wywozie towarów z obszaru Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Transport ten odbywa się na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na obszar innego państwa członkowskiego.
Podkreślić należy fakt, że duże znaczenie w tym przypadku ma kraj, do którego transportuje się produkty. Zgodnie z definicją musi to być państwo Unii Europejskiej.
Jakie wymogi musi spełnić nabywca, aby transakcja mogła być zaliczona do WDT?
Nabywca musi spełniać określone zasady, żeby można było określoną transakcję zaliczyć do Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów. W tym przypadku nabywca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (VAT) zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na obszarze innego państwa członkowskiego. Co więcej, dysponuje on numerem VAT UE spoza Rzeczypospolitej Polskiej.
Ponadto, sprzedawca rejestruje się jako czynny podatnik VAT, który nie korzysta ze zwolnienia. Zgłasza on także w urzędzie skarbowym potrzebę dokonywania dostaw wewnątrzwspólnotowych.
Warto podkreślić, że w przypadku błędnego numeru identyfikacji podatkowej VAT kontrahenta unijnego dostawę obejmuje się podatkiem VAT na obszarze Polski. Poprawność numeru NIP UE można zweryfikować na stronie Komisji Europejskiej.
Jakie wymagania musi spełnić sprzedaż, żeby można było mówić o WDT?
Sprzedaż będzie uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, kiedy spełni się określone wymagania, a mianowicie:
- stronami transakcji są aktywni podatnicy VAT z minimum dwóch państw członkowskich,
- dostawa realizowana jest na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika VAT w innym państwie członkowskim,
- wymiana produktów odbywa się między minimum dwoma państwami UE,
- dostawca dysponuje potrzebnymi dokumentami, które zaświadczają o wywozie towarów poza obszar państwa członkowskiego.
Podkreślić należy fakt, że WDT nie zachodzi, gdy produkty są przedmiotem eksportu przez nabywającego je podatnika. Co więcej, wewnątrzwspólnotowa dostawa nie uwzględnia przemieszczania gazu, energii elektrycznej, a także cieplnej.
Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów – obowiązek podatkowy
W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury przez podatnika. Nie może to jednak nastąpić później niż 15 dnia miesiąca po miesiącu, w którym odbyła się dostawa.
W jaki sposób dokumentuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?
Zasadnicze jest to, że Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów podlega opodatkowaniu stawką 0%. W celu potwierdzenie potrzebne są odpowiednie dokumenty. Zaświadczają one, że towary wywieziono z obszaru Polski i dostarczono do nabywcy na obszar państwa członkowskiego. Są to na przykład dokumenty przewozowe uzyskane od spedytora ponoszącego odpowiedzialność za wywóz towarów. Musi z nich jasno wynikać, że paczki zostały dostarczone do konkretnego miejsca na obszarze państwa członkowskiego UE. Wymienia się ponadto specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Jest to element identyfikujący towar, który jest przedmiotem dostawy.
Podatnik nie musi mieć wszystkich wymienionych dokumentów. Najważniejsze jest to, żeby miały one informacje, że towar dostarczono do innego państwa członkowskiego, mogą to być inne formularze. Musi z nich jednak wynikać, że produkt faktycznie dostarczono do nabywcy z państwa członkowskiego.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.