Zasadniczym elementem dzisiejszej rzeczywistości gospodarczej jest podejmowanie współpracy z podmiotami zlokalizowanymi w różnych krajach. Polscy przedsiębiorcy bardzo często decydują się na zakup produktów z krajów Unii Europejskiej. W takiej sytuacji niejednokrotnie mamy do czynienia z Wewnątrzwspólnotowym Nabyciem Towarów. Jednakże nie wszystkie transakcje uznaje się za WNT. Trzeba w tym przypadku spełnić pewne warunki. Warto dowiedzieć się jakie zasady są w tym przypadku brane pod uwagę. Czym dokładnie jest Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów?
Co warto wiedzieć na temat wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów?
Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów jest to uzyskanie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Produkty te na skutek dokonanej dostawy wysyła się lub transportuje na obszar Polski przez przedsiębiorcę z innego kraju członkowskiego. W tym przypadku opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia produktów. Transakcja ta podlega opodatkowaniu w państwie, w którym towary znajdują się w chwili transportu bądź wysyłki. Podkreślić należy fakt, że Wewnątrzwspólnotowe Nabycie Towarów rozlicza się w wyniku naliczenia podatku przez nabywcę, który jest podatnikiem.
Podstawowe informacje dotyczące rozliczenia Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów
W przypadku Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury przez podatnika. Naliczany jest od wartości dodanej nie później niż 15 dnia miesiąca po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów.
Warto podkreślić, że w odniesieniu do zakupu pojazdu określona sytuacja wygląda nieco inaczej. Wówczas obowiązek podatkowy nie powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika od wartości dodanej. Zobowiązanie tworzy się w momencie dostarczenia pojazdu do podmiotu zamawiającego. Nie może to jednak nastąpić później jak w dniu wystawienia faktury przez podatnika.
Jakie sytuacje wchodzą w zakres Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów?
Podstawowym warunkiem w przypadku WNT, jaki należy spełnić, jest, aby podmiot nabywający towar był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zasada ta nie jest stosowana przy nabyciu środków transportu. Co więcej, do WNT zalicza się sytuację, kiedy podmiot zagraniczny przemieszcza produkty z terytorium innego państwa członkowskiego na obszar kraju. Elementy te muszą być przez niego wytworzone, wydobyte, nabyte, za pośrednictwem importu i przeznaczone są do obrotu gospodarczego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Kiedy nie można mówić o Wewnątrzwspólnotowym Nabyciu Towarów?
Wymienia się wiele transakcji, które mimo przemieszczania nie spełniają zasad Wewnątrzwspólnotowego Nabycia Towarów. Takim przykładem jest sytuacja, w której przemieszczanie towarów odbywa się w ramach sprzedaży wysyłkowej na obszarze kraju. Ponadto, o WNT nie mówi się, gdy towary przemieszcza się na pokładach statków, samolotów bądź pociągów podczas transportu pasażerów z przeznaczeniem dostawy przez podatnika lub na jego rzecz. Zasada nie jest także spełniona, gdy towary czasowo użytkuje się na obszarze kraju w celu świadczenia usług przez podatnika, który ma siedzibę na terytorium państwa członkowskiego w dniu transportu lub wysyłki.
Do WNT nie zalicza się sytuacji, w której towary są przedmiotem wyceny na terytorium kraju. Po wykonaniu usługi przemieszcza się na obszar państwa członkowskiego, z którego je wywieziono. Transakcją, która nie spełnia określonego wymogu, jest TEŻ przemieszczanie gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej metodą elektroenergetyczną, cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.